ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΛΟΙΜΟΔΩΝ

• ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΛΟΙΜΟΔΩΝ

• Αφιερωμένο στους « Γιατρούς χωρίς φακελάκι»
• Mε λένε Ραφαήλ.
• Είμαι το Kawasaki του 3.
• Είμαι 6 χρονών και 3 μηνών.
• Είμαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνω αυτά που η μαμά μου νομίζει ότι μπορεί να συζητάει μπροστά μου γιατί πιστεύει ότι δεν θα τα καταλαβαίνω ,
• αλλά αρκετά μικρός για να κοιμάμαι μόνος μου στο νοσοκομείο .

• Έτσι το δωμάτιο 3 του Λοιμωδών το μοιράζομαι εδώ και 23 μέρες με την μαμά μου. Για την ακρίβεια τις τελευταίες 5 μέρες που έπαθα και την «μη-πατίτιδα» , κοιμάμαι με τον μπαμπά μου .
• «Μη-πατίτιδα» λέμε για πλάκα αυτό μου προκάλεσε η αυτή η περίεργη αρρώστια με το αστείο γιαπωνέζικο όνομα που θυμίζει μηχανάκι Kawasaki .
• Εδώ και 5 μέρες δεν μπορώ να περπατήσω και έχει πλάκα γιατί με πάνε με καρότσι για εξετάσεις.
• Η μαμά μου αρρώστησε κι αυτή εδώ στο δωμάτιο 3. Έπαθε ψηλό πυρετό και ρίγος και κάτι που πρέπει να πλένεις τα χέρια σου συνέχεια γιατί πας πολλές φορές στην τουαλέτα. Πρέπει να κοιμάται αλλού για να γίνει καλά . Έρχεται στο νοσοκομείο μόνο για λίγο και φοράει μάσκα για να μην με κολλήσει.Μου αγκαλιάζει μόνο λίγο το ποδαράκι γιατί φαίνεται αυτό δεν κολλάει. Πολύ τη αγαπάω την μαμά .Και τον μπαμπά. Σήμερα η μαμά με νανούρισε από το τηλέφωνο . Με σκέπασε ο μπαμπάς.
• Αρρώστησα την ίδια μέρα που έγινε το τσουνάμι σε μια μακρινή χώρα. Απορώ , αφού ήταν σε τόσο μακρινή χώρα , γιατί η μαμά έλεγε πολλές φορές «τσουνάμι που μας βρήκε».
• Μάλλον « τσουνάμι » είναι
• όταν αρρωσταίνεις
• η όταν είσαι πολύ στενοχωρημένος
• η όταν χάνεις κάτι που νόμιζες ότι θα έχεις για πάντα .
• Το σπίτι το αφήσαμε στολισμένο με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια .
• Τώρα τα φωτάκια θα αναβοσβήνουνε.
• Είναι αλλιώς τα Χριστούγεννα στο νοσοκομείο.
• Εμείς τα Χριστούγεννα τα αφήσαμε κι αυτά πίσω μας .
• Μάλλον στο « τσουνάμι » δεν προφταίνεις να πάρεις πολλά πράγματα μαζί σου .
• Άραγε αν δεν μας είχε συμβεί, θα καταλαβαίναμε ποτέ τι θα πει « τσουνάμι » ;
• Πιστεύω όταν γυρίσω σπίτι θα ξανάρθουν τα Χριστούγεννα. Μόνο η μαμά δεν ξέρω αν θα ξαναχαμογελάσει. Της το είπα μια μέρα : Μαμά δεν χαμογελάς καθόλου , αν και έχεις ωραίο χιούμορ. Μου έδωσε ένα φιλάκι. Δεν καταλαβαίνω γιατί σκοτεινιάζει όταν της λέω ότι δεν αισθάνομαι καλά.
• Απέναντι από το δωμάτιο μου είναι ο θάλαμος των βασανιστηρίων . Απ’ έξω γράφει
• « Εξεταστήριο - Απαγορεύεται η Είσοδος.»
• Δεν μπορώ να καταλάβω , αφού απαγορεύεται η είσοδος γιατί επιτρέπεται να μας βάζουν εμάς τα παιδιά μέσα και να μας κάνουν ερωτήσεις αριθμητικής.
• Λοιπόν παιδιά συμβουλή : Αν πρέπει να μπείτε εκεί για να σας βάλουν ορό , να σας πάρουν αίμα η να σας κάνουν παρακέντηση , κάντε αυτό που κάνουν όλα τα παιδιά από ένστικτο .
• Πατήστε τα κλάματα .
• Κερδίζετε χρόνο.
• Μην πιστεύετε αυτά που λένε :
• κοίτα ένα παλικάρι… , o Ραφαήλ το καλύτερο παιδί … και
• ΠΡΟΣΟΧΗ μην απαντήσετε σε ερωτήσεις αριθμητικής.
• Είναι κόλπο. Εγώ την πάτησα στο «3 + 4 πόσο κάνει ; » .
• Εκεί που σκεφτόμουν με φιλότιμο και πριν ολοκληρώσω το επτά…..αααααα μου πατήσανε την τσιμπιά…αααααα !
• Εδώ οι μέρες είναι ίδιες.
• Στις 6.00 το πρωί έρχονται οι ασπιρίνες . Όχι μόνες τους, Τις φέρνει η νοσοκόμα. Καλά , τις πρώτες μέρες την τρέλανα την μάνα μου. Μισή ώρα να τις πιω . Νεράκι , καλαμάκι , ανακάτεμα . Χωριστά κι άλλο νεράκι. 1 6 ασπιρίνες όλη την ημέρα , 4 κάθε φορά . Την τρέλανα σας λέω.
• Στις 7.00 έρχεται η χοντρούλα ξανθιά νοσοκόμα .
• Ρωτάει τι κακά έκανα και τι έφαγα χθες. Στις 7.10 έρχονται και στρώνουν το κρεβάτι.
• Στις 7.15 καθαρίζουν το δωμάτιο και την τουαλέτα.
• Αμέσως μετά έρχεται μια άλλη κυρία και καθαρίζει τα κομοδίνα με ένα φάρμακο.
• Σε λίγο έρχεται και το πρωινό . Όταν είναι η χοντρούλα η μαγείρισσα βάζει 2 φέτες ψωμί , 2 μαρμελάδες ,και ένα βούτυρο. Όταν είναι η αδύνατη , βάζει 1 φέτα ψωμί , 1 μαρμελάδα ,και ένα βούτυρο.
• Πως το εξηγείτε αυτό παιδιά ;
• Διαλέξτε την σωστή απάντηση :
• 1. Η κάθε μια βάζει ανάλογα με το πόσο πεινάει.
• 2. H αδύνατη τρώει τη μια φέτα και τη μια μαρμελάδα μέχρι να μου τα φέρει .
• 3.Η χόντρη κάνει δίαιτα και μου βάζει και τα δικά της.
• Κατά τις 10.00 έρχονται οι γιατροί και μου ζητάνε ανέκδοτα . Εκεί που έχω σουξέ είναι αυτά με τις ξανθιές . Βγάζουν έξω την μαμά για να κάνουν επίσκεψη , κάθονται αναπαυτικά στις δυο καρέκλες, δυο χωράνε και κάθονται στο μικρό κρεβατάκι και οι άλλοι όρθιοι . Τότε εγώ αρχίζω τα ανέκδοτα. Φεύγουν πάντα πιο χαρούμενοι και πιο ξεκούραστοι απ ότι ήρθαν . Καμιά φορά ξεχνάνε να με εξετάσουν , ιδίως αν το ανέκδοτο ήταν καλό.
• Τώρα πια είμαστε σε σουίτα πολυτελείας. Το δωμάτιο 3. Εγώ έχω την κρεβατάρα μου και η μαμά την καρεκλάρα της.Υπάρχει και ένα κρεβατάκι με κάγκελα, για μωρά. Καλά έχει πολύ πλάκα πως χωράει η μαμά εκεί. Τις πρώτες μέρες όμως ήμασταν σε άλλο δωμάτιο . Ήταν πολύ μεγαλύτερο με 5 κρεβάτια , 2 μωρουδίστικα με κάγκελα και 3 κανονικά σαν το δικό μου. Εκεί γνωρίσαμε και την κ.Ζωή. Το μωρό της κοιμόταν στο κρεβατάκι του με τα κάγκελα σηκωμένα για να μην πέσει. Η κ.Ζωή κοιμόταν στο άλλο το παιδικό χωρίς τα κάγκελα σηκωμένα. Εμείς δεν κοιμόμασταν γιατί ακούγαμε πως κοιμόταν η κ. Ζωή και πως , όταν δεν ροχάλιζε έβηχε και όταν δεν έβηχε ροχάλιζε.
• Η μαμά το πρώτο βράδυ δεν της είπε τίποτα . Μόνο που οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της είχανε φτάσει στο λαιμό της. Την άλλη μέρα η μαμά έφερε ωτοασπίδες. Το άλλο πρωί είπε χαρούμενη στη κ. Ζωή « Ζωή σήμερα δεν ροχάλιζες καθόλου » και της έδειχνε το μυστικό όπλο της κατά του ροχαλητού. Μετά γίνανε φίλες και η κ. Ζωή αφού φύγανε από το νοσοκομείο έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο να δει τι κάνουμε. Τόσο πολύ φίλες γίνανε που η κ. Ζωή κανόνισε και αρρώστησε και το άλλο της παιδί και ξανάρθε στο νοσοκομείο. Μόνο που εμείς τότε ήμασταν πια στην σουίτα και δεν ακούγαμε τις ιστορίες που λέγανε οι μαμάδες των άλλων άρρωστων παιδιών όλο το βράδυ που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν από το ροχαλητό της κ. Ζωής .

• Το τηλέφωνο χτυπάει συνέχεια .
• Η μαμά εξηγεί γιατί κάνουμε διακοπές στο Λοιμωδών .
• Μερικές φορές μιλάει ψιθυριστά .
• Μια μέρα πήρε η μαμά του Πολυχρόνη .
• Η μαμά γύρισε προς τον τοίχο να μην την βλέπω , και η φωνή της κοβόταν , σαν να είχε μύξες και ρουφούσε την μύτη της.
• Μετά απ αυτό , η Κάτια η μαμά του Πολυχρόνη έπαιρνε κάθε μέρα .
• Εγώ γελούσα γιατί έλεγα πήρε ο Πέρης και η Κάτια.
• Ο Πολυχρόνης είναι φίλος. Ένα Σάββατο δεν πήρε τηλέφωνο. Όπως μας μαρτύρησε η μαμά του ντρεπόταν γιατί θα πήγαινε σε πάρτι και δεν ήθελε να στενοχωρηθώ . Η ζωγραφιά του από το σχολείο ήταν η μόνη ζωγραφιά που με έδειχνε στο νοσοκομείο.
• Μια μέρα πήρε η κ.Κατερίνα από το σχολείο. Ήταν και όλα τα παιδιά στο γραφείο των δασκάλων, μπροστά στο τηλέφωνο.Τραγούδησαν ένα τραγούδι όλοι μαζί και μετά μου είπε καθένας μια ευχή.
• Είχε πλάκα.
• Στο τηλέφωνο η μαμά λέει και πράγματα που δεν καταλαβαίνω.
• Μια μέρα έλεγε , δεν ξέρω σε ποιον ,
• ότι πριν σου συμβεί κάτι
• δεν φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να σου συμβεί.
• Και ότι δεν καταλαβαίνεις αυτούς που τους συμβαίνει κάτι αν δεν σου έχει συμβεί και σένα …..
• Και κάτι τέτοια μπερδεμένα.
• Και ότι υπάρχει μια γραμμή που χωρίζει τους υγιείς από τους άρρωστους.
• Και όταν είσαι γερός δεν την βλέπεις , αλλά όταν την περάσεις την αόρατη γραμμή βλέπεις τους άλλους που δεν την πέρασαν και αυτοί δεν σε βλέπουν πως είσαι ….
• Μάλλον η μαμά είναι πολύ κουρασμένη και λέει βλακείες.
• Γιατί εγώ δεν αισθάνομαι αόρατος , αν και πολύ θα το ήθελα ειδικά όταν έρχονται να μου πάρουν αίμα η να μου βάλουν ορό .
• Το δωμάτιό μας είναι πολύ μικρό.
• Στο βάθος του διαδρόμου δεξιά το νούμερο 3.
• Η σουίτα που σας έλεγα πριν.
• Φωτίζεται από ένα παράθυρο που βλέπει στην πλαϊνή αυλή.
• Χωράει μόλις ένα μεγάλο κρεβάτι , που κοιμάμαι εγώ , και το μικρούτσικο , το μωρουδίστικο που κοιμάται η μαμά διπλωμένη.
• Έχουμε ένα μικρό ψυγείο που πάνω της βάλαμε το DVD και την τηλεόραση που έφερε ο μπαμπάς από το δωμάτιο του παππού.
• Ο παππούς πέθανε πέρυσι .Είχε πολλές αρρώστιες μαζί. Τον λέγανε Κώστα . Κανονικά θα με λέγανε και μένα Κώστα αλλά με τάξανε στον Άγιο Ραφαήλ.
• Τον αγαπάω πολύ τον παππού.
• Κανονικά δεν θα έπρεπε να είχε πεθάνει.
• Αν με ρώταγε θα του έλεγα να το καθυστερήσει λίγο.
• Μακάρι να είναι χαρούμενος στον ουρανό.
• Στο δωμάτιο έχουμε και δική μας τουαλέτα. Αυτά ! Α έχουμε και ένα μεγάλο σώμα καλοριφέρ κάτω από το παράθυρο.Το σώμα είναι πολύ παλιό και χοντρό και καίει συνεχεία. Η μαμά το χρησιμοποιεί και σαν κουζίνα ,για να κρατάει το φαγητό ζεστό αφού το τυλίξει με αλουμινόχαρτο.
• Καλά ε , έχει προσαρμοστεί η ζωή μας εδώ.
• Λοιπόν αν είναι να πάτε διακοπές για κανά μήνα σε νοσοκομείο ,ακούστε συμβουλές :
• Πάρτε ένα πακέτο αλουμινόχαρτο, πλαστικά ποτηράκια μιας χρήσεως, καλαμάκια σπαστά κατά προτίμηση , χαρτοπετσέτες ,ένα μαχαίρι, ένα κουτάλι , πορτοκαλο -στίφτη, παντόφλες, τηλεόραση ,DVD ,και την μαμά σας .
• Αυτά ! Τα αλλά σας παρέχονται .
• Ζέστη άφθονη . Τόσο άφθονη έως ανυπόφορη. Το παράθυρο πρέπει να είναι συνέχεια ανοιχτό , αν και έξω «κάνει Χριστούγεννα» δηλαδή πολύ κρύο.
• Η μαμά έχει βρει διάφορους τρόπους για να διατηρεί σταθερά μια υποφερτή θερμοκρασία στο δωμάτιο.
• Έχει ένα ρόλο χαρτί υγείας που συγκρατεί το αριστερό παραθυλόφυλλο λίγο ανοιχτό.Για το δεξί παραθυλόφυλλο κατεβάζει το μεντεσέ και το στερεώνει στο περβάζι,τόσο ανοικτό ανάλογα με το κρύο . Τέλος με την κουρτίνα ρυθμίζει ανάλογα με την ώρα πόσος αέρας θα μπει .
• Το βράδυ ιδρώνω πάντα και μου αλλάζει την φανέλα 3-4 φορές .Την στεγνώνει στο καλοριφέρ,ενώ μου φοράει μια ζεστή που είχε ήδη στεγνώσει από την προηγούμενη φορά.
• Πέντε μέρες !
• Πέντε ολόκληρες μέρες έμεινε ο μπαμπάς μαζί μου και 5 νύχτες κοιμήθηκε στο παιδικό κρεβατάκι .
• Ούτε πήγε στη δουλειά.
• Μόνο ήταν μαζί μου και κάναμε χειροτεχνίες και βλέπαμε DVD και διαβάζαμε τα αι ,ει , οι. Ήταν τότε που αρρώστησε η μαμά και δεν μπορούσε να είναι μαζί μου. Είχε και πυρετό.
• Αλλά αυτά τα η , ι , υ ,ει, οι !
• Αμάν ποσά «ι » έχει η πρώτη δημοτικού !
• Τότε ήταν που λέγαμε στις γιατρίνες το ανέκδοτο με το Διδυμότειχο.
• Να σας το πω ; Ρωτάει η δασκάλα ένα καινούργιο παιδάκι στην τάξη : Πες μας Κωστάκη από είσαι ; Από το Διδυμότειχο κύρια. Μπράβο παιδί μου . Μπορείς να το γράψεις στον πίνακα ; Κύρια μόλις θυμήθηκα ότι είμαι από την Καβάλα !
• Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Τότε που αρρώστησε η μαμά και έπρεπε να μείνω με τον μπαμπά , είπα όλα θα πάνε στραβά. Βλέπετε δεν τον εμπιστεύομαι τον μπαμπά σε ρόλο μαμάς.
• Αλλά εντάξει. Περάσαμε υπέροχα . Μάλιστα στα μαθήματα δεν ήταν και τόσο αυστηρός. Αισθανόμουν σαν να ήμουν από την Καβάλα. Ενώ η μαμά μου θυμίζει Διδυμότειχο .
• Βέβαια κάποια πράγματα μάλλον δεν τα έκανε πολύ σωστά ,γιατί θυμάμαι ένα απόγευμα που η μαμά ήταν καλύτερα και ήρθε με μια μάσκα να μας δει , μόλις μπήκε στο δωμάτιο , έπιασε με τα δυο της χέρια το κεφάλι της και δάγκωσε τα χείλη της.
• Αμέσως άρχισε να σιάχνει, να μαζεύει πεταμένες κάλτσες ,να πετάει πλαστικά ποτήρια , να διπλώνει σεντόνια και κάτι ψιθύρισε στον μπαμπά ότι θα γίνουμε ρεζίλι.
• Ευτυχώς δεν είπε πάλι τις γνωστές ιστορίες : Ότι : <> , και ότι << Κάποτε του ζήτησε να φέρει ρόκα και αυτός της έφερε μια ρίζα σέλινο . Και της είπε :Αυτό ήταν η πιο ρόκα που βρήκα . >>
• Στο τέλος πάτησε τα γέλια όταν διαπίστωσε ότι τόσες μέρες ο μπαμπάς στο νοσοκομείο όταν κοιμόταν στο μικρό κρεβατάκι σκεπαζόταν με το καλό άσπρο τραπεζομάντιλο που στρώνουμε όταν κάνουμε τραπέζι στο σπίτι.
• Βλέπετε ο μπαμπάς όταν ετοιμάστηκε για το νοσοκομείο εκτός από τα άλλα έπρεπε να πάρει και κάποιο σεντόνι .
• Αλλά όπως δεν ξεχωρίζει τη ρόκα από το σέλινο , έτσι μπερδεύει και το σεντόνι με το τραπεζομάντιλο.
• Ευτυχώς είναι καλός στο σκάκι.
• Έπειτα ούτε κι εγώ ξεχωρίζω τη ρόκα και το σέλινο .
• Ίσως γι αυτό είμαι καλός στο σκάκι.
• Ξέρετε πόσες φορές πήγα βόλτα με το ασθενοφόρο; Μια , δυο ,τρεις, ….τέσσερις , πέντε!
• Πέντε φορές !
• Και η πιο ωραία φάση ήταν τότε με το καροτσάκι.
• Πολύ κουλ. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό , αλλά μ’ αρέσει να το λέω , αν και η μαμά με μαλώνει και λέει ότι μου ‘χουν πλύνει τον εγκέφαλο η κάτι τέτοιο , τα έργα που έχω δει.
• Πάντως με το ασθενοφόρο ήταν κουλ.
• Βέβαια σειρήνα δεν βάλανε , όπως τότε που πήρανε τον παππού, γιατί εμείς δεν βιαζόμασταν. Έπρεπε απλώς να πηγαίνω σε άλλα νοσοκομεία για εξετάσεις.
• Το καροτσάκι ήταν στο τέλος που είχα πάθει την «μην-κινήτιδα » η αλλιώς «μη -πατίτιδα» και δεν έπρεπε να κινούμαι και να περπατάω.
• Στους γιατρούς αρέσει έτσι όπως αλλάζω τα ονόματα από τις αρρώστιες.
• Πάντως έχει πλάκα καμιά φορά να είσαι άρρωστος. Ασχολείται τόσος κόσμος μαζί σου. Τόσα αυτοκίνητα, τόσα ασθενοφόρα, τόσα καροτσάκια , τόσοι νοσοκόμοι, νοσοκόμες, γιατροί.
• Αλλά κυρίως ο μπαμπάς και η μαμά δεν δουλεύουνε και είναι συνεχεία σαν γιορτή.
• Αυτά για τα οποία τρέχανε όλη μέρα , θαρρείς και δεν υπάρχουνε ξαφνικά .
• Κανείς δεν τους μιλάει για δουλειές και είναι σαν να κάνουνε διακοπές.

• Δεν αφήνουν κανέναν να έρθει να με δει .Μια φορά , μόλις έπεσε ο πυρετός που είχα για 10 μέρες , ήρθαν και τα τρία ξαδέλφια και παίξαμε .Την άλλη μέρα ξανάρχισαν οι πυρετοί , οι όροι και τα καρδιογραφήματα. Έτσι βγήκε η απόφαση να μην έρχεται κανείς.
• Μόνο οι γιατροί ,που συνωστίζονται για να ακούσουν τα ανέκδοτα μου. Από τον κανόνα εξαιρέθηκε μόνο ο κ. Μαρ........... ο διευθυντής του σχολείου , ο πατήρ Βαρνάβας που με κοινώνησε και ο παπα Νίκος που έφερε λάδι από ευχέλαιο και πολλές εικόνισες άγιων. Μια μέρα τρύπωσε και η γιαγιά με άλειψε αγιασμό και έφυγε.
• Μόνο τα τηλέφωνα επιτρέπονται.Αλλά επειδή αυτά απασχολούν την μαμά , εγώ βρήκα τρόπο να την έχω κατά αποκλειστικότητα. Πατώ το κουμπί στην συσκευή και το κλείνω. Εκεί αρχίζει η μάχη.Η μαμά κρύβει το τηλέφωνο.Εγώ κρεμιέμαι κάτω από το κρεβάτι να το πιάσω , μου βαράει καμία στον ποπό και τα λοιπά. Έτσι τώρα ,φροντίζει να μιλάει στο τηλέφωνο όταν κοιμάμαι. Καλύτερα, γιατί τα βαριέμαι τα ακαταλαβίστικα.
• Χθες έλεγε πάλι , ότι << ο Πόνος >> είναι δάσκαλος.
• Εμείς στο σχολείο μας έχουμε δασκάλες , μόνο η πέμπτη και η έκτη έχουν δάσκαλο αλλά δεν τους λένε Πόνος.
• Πάνος ίσως αλλά Πόνος όχι !
• Έπειτα εγώ ξέρω ότι πόνος είναι όταν βγάζουν την μαμά έξω από το δωμάτιο βασανιστηρίων , κλείνουν την πόρτα και προσπαθούν να μου βρουν φλέβα.Και δεν είναι δάσκαλοι αυτοί με τις άσπρες ποδιές ! Το έχω καταλάβει . Οι ερωτήσεις αριθμητικής είναι κόλπο για να μην κλαίω και να μου χώσουν τη βελόνα εκεί που θα σκέφτομαι.
• Ξέρετε ,δεν είναι η πρώτη φορά που πάω σε νοσοκομείο. Πέρυσι είχαμε πάει διακοπές στο ΑΧΕΠΑ .Εκεί να δείτε πανηγύρι. Ήμασταν σε ένα μεγάλο δωμάτιο πολλά παιδιά με τις μαμάδες μας φυσικά και το παιχνίδι ήταν ατελείωτο.Παίρναμε γάντια από αυτά που φοράνε οι νοσοκόμες , τα φουσκώναμε σαν μπαλόνια, και τα κάναμε σαν κοκοράκια. Έκανα και δυο φίλους εκεί . Την Γεωργία και τον Λεωνίδα.Δεν τους ξαναείδα από τότε αλλά τους θυμάμαι και θέλω να τους καλέσω στο πάρτι μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά στα νοσοκομεία κάνεις φίλους. Ίσως επειδή είναι όλοι διακοπές και έχουν χρόνο να σε γνωρίσουν. Είστε και όλη τη μέρα μαζί , όπως στην κατασκήνωση.
• ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ